Βρήκε μια ευκαιρία, μέσα στην καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων που πάνε απλά στο γραφείο τους. Ενώ αυτοί αρκούνταν… στην καφεΐνη και τη ζάχαρη στον εργασιακό χώρο τους, ο Chris Mittelstaedt τους πρότεινε να τους δίνει φρούτα. Προσέγγισε τις εταιρείες και μετά συγκέντρωνε φρούτα από τις φάρμες τοπικών παραγωγών, τα οποία και παρέδιδε ο ίδιος με το Honda Civic του.
Όλα αυτά πριν 20 ολόκληρα χρόνια. Το αποτέλεσμα; Σήμερα η εταιρία του, FruitGuys, που εδρεύει Σαν Φρανσίσκο, είναι μια εταιρεία εθνικής εμβέλειας, με έσοδα 30,5 εκατ. δολάρια το περασμένο έτος και προοπτική να φτάσουν στα 35 εκατ. δολάρια φέτος.
Ο τολμηρός επιχειρηματίας, περιγράφει σε συνέντευξη του στο Forbes, το πως ξεκίνησε η εταιρία του, χωρίς να έχει κάποιο σοβαρό business plan στα χέρια του. «Ήταν μια κίνηση απελπισίας. Ήμουν 27 ετών και παντρεμένος πρόσφατα. Μόλις είχαμε μετακομίσει από τη Νέα Υόρκη στο Σαν Φρανσίσκο και δούλευα σε μια προσωρινή δουλειά με 9,50 δολάρια την ώρα. Σε αυτό το σημείο η σύζυγός μου έμεινε έγκυος. Τότε χτύπησε ένα “ρολόι” ενστικτώδους αυτοσυντήρησης. Είχα ένα φίλο που πουλούσε καφέ με ένα καροτσάκι στη Montgomery Securities, ο οποίος μου είπε: “Εδώ όλοι βάζουν κιλά και παραπονιούνται για αυτό. Αν έκανες κάτι που να είχε σχέση με την υγιεινή διατροφή, αυτό θα ήταν εξαιρετικό”. Τότε συνέλαβα την ιδέα να κάνω delivery φρέσκα φρούτα στα γραφεία. Πήγα στο Embarcadero Center και κατέγραψα τα ονόματα όλων των επιχειρήσεων στο κτήριο. Κατέληξα με 500 ονόματα και άρχισα να τους τηλεφωνώ. Τελικά έπεισα πέντε από αυτούς» λέει.
Η συνέχεια βέβαια δεν ήταν καθόλου εύκολη. Αφού ολομόναχος έπρεπε να κάνει όλη τη δουλειά και σιγά- σιγά να σταθεί στα πόδια του.
«Σηκωνόμουν τα μεσάνυχτα για να πάρω φρούτα από τους χονδρέμπορους, τα οποία και τα μετέφερα στο μικρό μου διαμέρισμα. Η διαλογή των φρούτων γινόταν στον νεροχύτη της κουζίνας. Μετά φόρτωνα τα κιβώτια στο Honda Civic μου και τα παρέδιδα», θυμάται ο Chris Mittelstaedt.
Παράλληλα, ο ίδιος τονίζει: «Είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι το να είσαι επιχειρηματίας σημαίνει να έχεις την ικανότητα αν δεχτείς ένα χτύπημα να ξανασηκωθείς. Η αγριότητα του να διοικείς μια νέα επιχείρηση -δουλεύοντας 18 ώρες την ημέρα ξεκινώντας τα μεσάνυχτα- δεν με είχε τρομάξει τόσο, όσο το γεγονός ότι είχα ένα μωρό και ότι θα έπρεπε να δουλέψω όσο πιο σκληρά μπορούσα για να πετύχω. Επίσης, πίστευα ότι δεν είχα κάτι άλλο που θα μπορούσα να κάνω. Ακόμα πιστεύω ότι είμαι σχετικά άνεργος, παρά το ότι έχω μια επιχείρηση με έσοδα 30 εκατομμύρια δολάρια».
Χρηματοδότησε την επιχείρηση του παίρνοντας αρχικά ένα δάνειο 20.000 δολαρίων. Σήμερα, δεν του ανήκει βέβαια όλο το ποσοστό της εταιρίας. «Είμαστε οι κάτοχοι της πλειοψηφίας. Το 2000 έφερα έναν συνεταίρο, τον Erik Muller, ο οποίος είναι ο πρόεδρος της εταιρείας. Η αδερφή μου είναι COO και έχει ένα μικρό ποσοστό ιδιοκτησίας», ξεκαθαρίζει.
Ωστόσο,όπως υπογραμμίζει δεν απευθύνθηκε και δεν έλαβε ποτέ χρηματοδότηση από Venture Capital. «Χρησιμοποιούμε τη δική μας ρευστότητα και τη δική μας επινοητικότητα» σημειώνει.
Ενώ καταλήγει: «Αυτό που αγαπάω στη δουλειά μου είναι ότι έχει διάρκεια και θετικό αντίκτυπο στον κόσμο. Πάνω σε αυτό δουλεύω, αλλά είμαι αρκετά ρεαλιστής για να έχω σχετικά χαμηλές προσδοκίες».
