Πολλοί έμαθαν τον Σωτήρη Τσαφούλια μετά την εκκωφαντική επιτυχία του «Έτερος Εγώ». Ο ίδιος είναι ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας και της ομώνυμης σειράς.
Ο Σωτήρης Τσαφούλιας γεννήθηκε το 1975 στον Πειραιά. Οι σπουδές του δεν έχουν σχέση με την σκηνοθεσία. Ενώ μέσα στην διαδρομή του, έχει δραστηριοποιηθεί και στο κομμάτι της επιχειρηματικότητας. «Σπούδασα ναυτιλιακά σε ένα κολέγιο εδώ, μετά έκανα bachelor στο Πανεπιστήμιο του Πλίμουθ και master στο Λίβερπουλ πάνω στα οικονομικά της ναυτιλίας. Επιστρέφοντας, δούλεψα σε μια εταιρεία και τέσσερα χρόνια μετά άνοιξα μια δική μου. Τα κατάφερα, μου πήγε καλά και τότε αποφάσισα να προσφέρω στον 15χρονο εαυτό μου αυτό που του είχα στερήσει, οπότε άρχισα να σκηνοθετώ» έχει πει ο ίδιος.
Το 2014 δημιουργεί την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, τον «Κοινό παρονομαστή». Όπως έχει δηλώσει ο Σ. Τσαφούλιας, στο κομμάτι της σκηνοθεσίας είναι αυτοδίδαχτος.
Το «Ετερος Εγώ» λίγο έλειψε μάλιστα να γίνει η πρώτη ελληνική παραγωγή που θα μπει στο Netflix. Με τις διαπραγματεύσεις μεταξύ της πλατφόρμας και της Cosmote TV να μην καταλήγουν ωστόσο σε deal. Μένει να δούμε αν θα γίνει στο μέλλον.
Μέσα σε αυτή τη διαδρομή, ο Σ. Τσαφούλιας έχει πει αρκετές φράσεις που μπορούν να σε κάνουν να σκεφτείς διαφορετικά. Tο It’s Possible συγκέντρωσε 10 τέτοιες φράσεις του, μέσα από δημόσιες τοποθετήσεις του.
1# Είχα την τύχη, σε όλα μου τα μαθητικά χρόνια, να έχω κάποιους δασκάλους – καθηγητές είναι πολλοί, εκπαιδευτικοί περισσότεροι, δάσκαλοι λίγοι. Εκπαιδευτές έχουν τα ζώα, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από δασκάλους που να τους μαθαίνουν πώς να σκέφτονται και όχι τι να σκέφτονται. Τα πράγματα που με βοήθησαν αληθινά, ως γνώσεις, τα έμαθα μετά το σχολείο και τα έμαθα μόνος μου.
2# Όταν πάτησα στο set, είπαμε το πρώτο «πάμε» και βρέθηκα πίσω από τα μόνιτορ, ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι τα προηγούμενα χρόνια ζούσα σαν ναρκωμένος. Σαν να μου είχαν κάνει μια ένεση ξυλοκαΐνης στο κούτελο και πήγαινα ρομποτικά. Με τη σκηνοθεσία άλλαξαν οι ισορροπίες μου αυτόματα.
3# Οι δύο πρώτες ταινίες μου ήταν δικές μου παραγωγές, όλο το σύμπαν, από τη γραφή μέχρι το ποιοι θα παίξουν, ήταν δικό μου θέμα. Αν ήταν να κάνω αυτό που αγαπώ με εκπτώσεις, έμενα και στη δουλειά μου, όπου κάνω συμβιβασμούς κάθε μέρα.
4# Από τους κριτικούς έφαγα πάρα πολύ ξύλο. Το εντυπωσιακό είναι ότι άνθρωποι που επίσημα αποκαλούσαν εμένα «ανίκανο να στήσω μια παραγωγή» και τη σκηνοθεσία μου ένα «ευτελές τηλεοπτικό τρικάμερο», μιλάνε σήμερα για τον «πολυτάλαντο σκηνοθέτη».
5# Αποδέχομαι βραβείο σημαίνει αποδέχομαι πνευματικά αφεντικά. Είναι πολύ επικίνδυνα τα βραβεία. Όσο δεν τα έχεις, πας κάτι να φτιάξεις. Μόλις σου ‘ρθουνε 5-6 τέτοια, λες «είμαι βραβευμένος, να προσέξω το επόμενο βήμα» και δεν κάνεις τίποτα.
6# Πιστεύω πάρα πολύ στη νέα γενιά. Είναι ακομπλεξάριστοι με το σώμα τους, με τις σχέσεις τους, ρωτάνε για τα πάντα, φιλτράρουν τη γνώση, έχουν καταλάβει την αποτυχία των προηγούμενων γενιών. Δεν περνάει πια το «έτσι μου το μάθανε».
7# Αποφεύγω τους τοξικούς ανθρώπους. Και προσπαθώ να μην γίνομαι και εγώ τοξικός.
8# Δεν υπάρχει κοινή λογική. Αν ρωτήσεις σε 1 εκατ. ανθρώπους την ίδια ερώτηση, θα πάρεις 1 εκατ. διαφορετικές απαντήσεις. ‘Η ακόμα κι αν συμφωνήσουν όλοι, έστω ένας θα διαφωνήσει. Από την στιγμή που δεν υπάρχει τίποτα καθολικά αποδεκτό, το να μιλάμε για κοινή λογική είναι ουτοπικό. Δεν θα βρούμε κανένα απολύτως θέμα στο οποίο θα συμφωνούμε όλοι.
9# Σκηνοθεσία μπορεί να κάνει ο καθένας. Αυτός που παίρνει μία κάμερα και τραβάει τα γενέθλια του παιδιού του, σκηνοθετεί. Σκηνοθεσία είναι ο τρόπος που αφηγείσαι την ιστορία. Από εκεί και πέρα ξεχωρίζεις με τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα.
10# Αν προσεύχομαι για κάτι στο σύμπαν, είναι να πεθάνω πριν από τα παιδιά μου, όποτε κι αν γίνει αυτό. Δεν φοβάμαι κάτι άλλο. Με τον θάνατο είμαι πλήρως εξοικειωμένος. Μου πήρε πολύ καιρό να το καταφέρω, βέβαια, γιατί όταν θεωρείς ότι ο θάνατος είναι η απόλυτη ανυπαρξία, είναι λίγο τρομακτικό να το διαχειριστείς.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
Εννέα ανατρεπτικές φράσεις από τον καθηγητή του ΜΙΤ, Κωνσταντίνο Δασκαλάκη
