Μερικά όσο και τόσο ενθαρρυντικά στοιχεία για την επιχειρηματικότητα που αναπτύχθηκε μέσα στην κρίση, έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Σύμφωνα με επεξεργασία στοιχείων που έκαναν οι ερευνητές του ΚΕΠΕ (Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών), στο πλαίσιο της μελέτης τους «Διαρθρωτικές Μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, 2010-2018», περίπου 3 στις 10 ελληνικές επιχειρήσεις που δημιουργήθηκαν συνολικά μέσα στην κρίση, δεν άντεξαν και τερμάτισαν την λειτουργία τους.
Τα υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας παρουσιάζουν οι ομόρρυθμες εταιρείες (39%), οι ετερόρρυθμες (32,64%) και οι ατομικές επιχειρήσεις (29,83%). Από την άλλη πλευρά, το μικρότερο ποσοστό παρουσιάζουν οι ανώνυμες εταιρείες (12,76%) και οι κεφαλαιουχικές (8,61%).
Τα κακά αποτελέσματα όμως δεν έχουν να κάνουν μόνο με το κακό οικονομικό περιβάλλον. Μέσα στην κρίση γίναμε, σε σημαντικό βαθμό, επιχειρηματίες… εξ ανάγκης. Σε μια προσπάθεια διεξόδου από την ανεργία. Η απουσία πραγματικού επιχειρηματικού οράματος και κάποιες φορές η έλλειψη των απαιτούμενων κεφαλαίων οδήγησε στον γρήγορο «θάνατο» πολλών εγχειρημάτων.
Στον ίδιο δρόμο και αρκετοί startuppers
Ξέχωρα όμως από τα στοιχεία του ΚΕΠΕ, θα πρέπει να πούμε ότι δυστυχώς στον ίδιο δρόμο κινήθηκαν και αρκετοί startuppers στα χρόνια της κρίσης. Όποιος κυκλοφορεί μέσα στο startup οικοσύστημα το έχει δει: Νέοι (ή λίγο μεγαλύτεροι) άνθρωποι που ξεκινούν ένα project, δείχνουν αποφασισμένοι να το αναπτύξουν, μιλούν για το «πόσο καταπληκτική» ιδέα είναι αυτή που βρήκαν, αλλά στην πρώτη ευκαιρία… τα παρατούν.
Στις περισσότερες περιπτώσεις μάλιστα, η αφορμή για να τα παρατήσουν είναι μια πρόταση (ακόμα και με μέτρια οικονομικά δεδομένα, με μισθό των 600 ή 700 ευρώ) από κάποια άλλη εταιρία. Κάπως έτσι, αφήνουν… στα κρύα του λουτρού το project τους και σπεύδουν να εργαστούν ως υπάλληλοι για την επιχείρηση που τους έκανε την πρόταση. Κάτι που φυσικά δείχνει ότι ούτε business πλάνο υπήρχε, αλλά ούτε και πραγματική θέληση για να αναπτύξουν το δικό τους project. Ήταν απλά startuppers εξ ανάγκης.
