Αποφοίτους σχολών τεχνολογικών και θετικών επιστημών, κατά το δυνατόν ήδη μετεκπαιδευμένους, ζητούν, αλλά δεν βρίσκουν, οι εργοδότες.
Αυτό “δείχνει” δημοσκόπηση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), σύμφωνα με την οποία πιο περιζήτητοι για πρόσληψη στις ελληνικές επιχειρήσεις είναι οι απόφοιτοι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Ωστόσο, διαπιστώνονται μεγάλες ελλείψεις στις γνώσεις των τεχνικών και τεχνητών. Την ίδια ώρα, όμως, μόνο οι μισές επιχειρήσεις προβλέπουν κονδύλι εκπαίδευσης όσων έχουν προσλάβει. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι τους χρειάζονται, καθώς οι ίδιοι δηλώνουν ότι μία στις τρεις θέσεις των εταιρειών τους παραμένει κενή, αφού δεν βρίσκουν το προσωπικό με τα κατάλληλα προσόντα.
Το στοιχείο αυτό είναι εντυπωσιακό, την ίδια στιγμή που ένας στους πέντε από το εργατικό δυναμικό είναι άνεργος. “Τροφοδότης” της αναντιστοιχίας μεταξύ ζήτησης (από τους εργοδότες) και προσφοράς (από τους απασχολούμενους) εργασίας, η οποία στοιχίζει πολλά τόσο στο ΑΕΠ όσο και στην ευημερία της κοινωνίας, φαίνεται πως είναι, μεταξύ άλλων, οι ελλείψεις στις γνώσεις και τις δεξιότητες των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει πως μια μερίδα εργαζομένων δεν φαίνεται να έχει τα κατάλληλα προσόντα, σε επίπεδο γνώσεων και δεξιοτήτων, που ζητούν οι εργοδότες. Έτσι, οι εργοδότες δεν προσλαμβάνουν, αν και χρειάζονται, νέο προσωπικό για τις συγκεκριμένες θέσεις προκειμένου να αναπτύξουν τη δραστηριότητα της επιχείρησης τους.
Από την άλλη μεριά, όμως, αν και καταγράφονται ελλείψεις στις δεξιότητες του εργατικού δυναμικού, μόνο οι μισές εταιρείες δαπανούν κονδύλια για τη μετεκπαίδευση των εργαζομένων τους, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του ΣΕΒ. Μάλιστα, η πλειοψηφία όσων εταιρειών έχουν “προϋπολογισμό εκπαίδευσης” αφιερώνουν ελάχιστες μέρες ανά έτος για την κατάρτιση του προσωπικού τους, δείχνουν τα σχετικά ευρήματα. Μια μικρή μειοψηφία αφιερώνει, σωρευτικά, έως και έναν μήνα ανά έτος για τον σκοπό αυτό.
Οι άλλες μισές επιχειρήσεις δεν δαπανούν ούτε σεντ για την εξειδίκευση των εργαζομένων προς τα καθήκοντα τα οποία τους θέτουν. Αυτό σημαίνει πως όσες εταιρείες δεν διαθέτουν “προϋπολογισμό εκπαίδευσης” ζητούν από όσους έρχονται να διεκδικήσουν μία θέση εργασίας να έχουν ήδη (δηλαδή από πριν) την κατάλληλη ειδίκευση ή να πληρώσουν οι ίδιοι για να την αποκτήσουν. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως εμπόδιο προς για την κατάρτιση των εργαζομένων από τις ίδιες τις επιχειρήσεις δεν είναι –σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση– μόνο η έλλειψη κονδυλίων, αλλά και η έλλειψη σχετικής οργάνωσης. Αυτό σημαίνει πως, αν υπήρχε η “τεχνική” δυνατότητα για την πραγματοποίηση διαδικασιών κατάρτισης, αυτή θα γινόταν, οδηγώντας, έτσι, τόσο στην ανάπτυξη και άλλων εταιρειών όσο και στην περαιτέρω αύξηση της απασχόλησης.
Οι μεγαλύτερες ελλείψεις καταγράφονται στα τεχνικά επαγγέλματα, και μάλιστα σε ειδικευμένους κλάδους (τεχνίτες, τεχνικοί), όπως καταδεικνύει η έρευνα του ΣΕΒ στους Έλληνες εργοδότες. Πρέπει να τονιστεί πως οι περισσότεροι εργοδότες αναζητούν το νέο προσωπικό τους μεταξύ των αποφοίτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (ΑΕΙ, ΤΕΙ) και όχι από την τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση. Με άλλα λόγια, οι Έλληνες επιχειρηματίες, κόντρα στο “κύμα” φυγής των νέων επιστημόνων από τη χώρα προς το εξωτερικό, αναζητούν πάνω απ’ όλα άτομα με την υψηλότερη κατά το δυνατό μόρφωση.
Πηγή: Capital.gr
