“Κάθε μέρα που περνάει είναι ρίσκο”, έλεγε προ ημερών υψηλόβαθμο στέλεχος της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, απαντώντας σε ερωτήσεις του “Κεφαλαίου”, για το μέλλον της χειμαζόμενης επιχείρησης.
Σύμφωνα με το ίδιο στέλεχος, που έχει επιφορτιστεί να βρει λύση στον γόρδιο δεσμό για την επιβίωση της εταιρείας, γίνονται επαφές για την εξεύρεση κεφαλαίων και επενδυτή. “Η λύση αυτή, όμως, πρέπει να βρεθεί το συντομότερο δυνατόν”, ανέφερε χαρακτηριστικά. Αυτό που προέχει, μεταξύ άλλων, είναι να καταβληθεί, εντός των επόμενων ημερών, μέρος των οφειλών προς τους τευτλοπαραγωγούς, αν και ακόμη ουδείς είναι σε θέση να προσδιορίσει επακριβώς πότε αυτό θα συμβεί.
Οφειλές 10 εκατ. ευρώ
Βέβαια τα προβλήματα της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης δεν περιορίζονται μόνο στο εάν και πότε θα πληρωθούν οι τευτλοπαραγωγοί στους οποίους η εταιρεία οφείλει πάνω από 10 εκατ. ευρώ.
Το βασικό ερώτημα είναι εάν η βιομηχανία έχει μέλλον. Και φυσικά το ερώτημα δεν είναι σημερινό. Η εταιρεία παραπαίει πάνω από μια δεκαετία, με τα προβλήματά της να έχουν οξυνθεί όταν η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση στις αρχές του 2015, αποφάσιζε πέρα από κάθε επιχειρηματική λογική να “κάψει” 30 εκατ. ευρώ, κρύβοντας τα προβλήματα κάτω από το χαλί και πετώντας το σχέδιο εξυγίανσης στον κάλαθο των αχρήστων. Απέφυγε, δηλαδή, να αναλάβει τις απαραίτητες όσο και επώδυνες πρωτοβουλίες που όμως αποτελούσαν μονόδρομο για την εξυγίανση της επιχείρησης.
“Η ΕΒΖ είναι θύμα όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά, οι οποίες έβλεπαν την ΕΒΖ ως προέκταση του κομματικού σωλήνα”, τονίζει ο συνομιλητής του “Κ”. Αποτέλεσμα είναι η βορειοελλαδίτικη βιομηχανία να βουλιάζει, οι διοικήσεις να αλλάζουν σαν τα “πουκάμισα”, οι ζημιές και οι επισφάλειες να διογκώνονται και οι διεθνείς διαγωνισμοί να ναυαγούν.
Μόνη λύση η Πειραιώς
Σήμερα η ΕΒΖ βρίσκεται για μια ακόμη φορά στην κόψη του ξυραφιού. Αναζητά στήριξη και κεφάλαιο κίνησης από την Τράπεζα Πειραιώς, η οποία όμως τελεί υπό αυστηρό έλεγχο, ενώ προσπαθεί να παραμείνει με το κεφάλι έξω από το νερό μέχρι για να βρεθεί επενδυτής, προκειμένου να αποφύγει το “λουκέτο”.
Ο χρόνος είναι εις βάρος της, καθώς με την υπόθεση να “σέρνεται”, τα δεδομένα χειροτερεύουν δραματικά για τις προοπτικές της. Ήδη η τιμή της ζάχαρης έχει υποχωρήσει, ενώ από τον Νοέμβριο με την άρση των ποσοστώσεων, η τιμολόγηση απελευθερώθηκε και το “παιχνίδι” έγινε ακόμη για πιο λίγους και, δη, για τους μεγάλες παίκτες της παγκόσμιας αγοράς. Βέβαια τα χρέη τρέχουν. Μεταξύ αυτών, οι πιο πιεστικές ανάγκες αφορούν στις οφειλές της εταιρείας προς τους τευτλοπαραγωγούς. Το μεγαλύτερο μέρος της οφειλής αναμένεται να προέλθει από την πιστώτρια Τράπεζα Πειραιώς, η οποία για τον σκοπό αυτό ολοκλήρωσε στις αρχές του μήνα τις αναγκαίες ενέργειες για την υποθήκευση ποσότητας ζάχαρης άνω των 15.000 τόνων ζάχαρης, από τη φετινή παραγωγή ως εγγύηση για την παροχή στην ΕΒΖ κεφαλαίων κίνησης. Με την εγγύηση αυτή, η ΕΒΖ αναμένει να καλύψει περί τα 7,7 εκατ. ευρώ από τη συνολική οφειλή προς τους παραγωγούς.
Σήμερα με την ΕΒΖ συνεργάζονται περί τους 2 χιλιάδες παραγωγούς, όταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια ο αριθμός τους άγγιζε τους 8 χιλιάδες. Αντίστοιχη ήταν η μείωση στις καλλιεργούμενες εκτάσεις αλλά και στο παραχθέν προϊόν. Εφέτος καλλιεργήθηκαν περί τα 65.000 στρέμματα και παρήχθησαν περί τους 36.000 τόνους ζάχαρης, όταν ο στόχος της προηγούμενης διοίκησης ήταν να καλλιεργηθούν 120.000 στρέμματα.
Συνεχίζεται, ξανά, η αναζήτηση επενδυτή
Ανεξάρτητα από τις κινήσεις για την εξεύρεση κεφαλαίων κίνησης, η μόνη ρεαλιστική λύση για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας της ΕΒΖ δεν είναι άλλη από την εξεύρεση νέου επενδυτή.
Σύμφωνα με πηγές της εταιρείας, η διοίκηση βρίσκεται για άλλη μια φορά σε επαφές με ενδιαφερόμενους επενδυτές, χωρίς όμως να κατονομάζονται. Βέβαια το θέμα δεν είναι αν θα εκδηλωθεί ενδιαφέρον –σ.σ. και κατά το παρελθόν είχε υπάρξει– αλλά αν αυτό θα είναι έμπρακτο και ποιο θα είναι το discount σε σχέση με το πόσο “άξιζε” η ΕΒΖ όταν είχαν ξεκινήσει οι πρώτες συζητήσεις για την πώλησή της, εν όλω ή σε κομμάτια.
Τελευταία προσπάθεια πώλησης μέρους της ΕΒΖ ήταν ο διαγωνισμός για την πώληση των δύο εργοστασίων στη Σερβία που είχε διεξαχθεί τον Ιούλιο. Τρεις εταιρείες είχαν συμμετάσχει στη φάση των βελτιωμένων προσφορών, επρόκειτο για τις εταιρείες AGRANA, CristalUnion-Viro Tvornica και MKGroup, με την τελευταία να παραμένει τελικώς ο μόνος ενδιαφερόμενος. Η προσφορά που κατέθεσε το MK Group ανερχόταν σε 51 εκατ. ευρώ, διπλάσια του ελάχιστου τιμήματος για την απόκτηση των δύο μονάδων της ΕΒΖ (25 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με το MοU). Ωστόσο, η πλευρά της διοίκησης της ΕΒΖ χαρακτήρισε την προσφορά “χαμηλή”, ζητώντας να καταστεί άγονος ο διαγωνισμός.
Η Sugartia
Την ίδια περίοδο που άρχιζαν τα μεγάλα προβλήματα για την ΕΒΖ, η Sugartia, μέλος του πολυεθνικού ομίλου Pfeifer & Langen ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ζάχαρης στην Ευρώπη, εκμεταλλευόταν το κενό και άρχιζε να κάνει αισθητή την παρουσία της. Η περίπτωση της Sugartia δεν είναι και η μοναδική. Πλέον η εσωτερική αγορά εφοδιάζεται και από άλλους δύο μεγάλους της ευρωπαϊκής βιομηχανίας ζάχαρης. Από τη γαλλική CristalCo και από την πολωνική Polski Cukier. Οι δύο εταιρείες να σημειωθεί ότι είχαν εκδηλώσει στο παρελθόν ενδιαφέρον για την εξαγορά της ΕΒΖ…