Ο Στέφανος Τσιτσιπάς προκρίθηκε στους «4» του Roland Garros. Μόλις στα 22 του έχει καταγράψει το δικό του success story, και μένει να δούμε πόσο ψηλότερα μπορείτε να πάει.
Ωστόσο -όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα σε αυτή τη ζωή- το να φτάσεις σε ένα τέτοιο υψηλό επίπεδο δεν είναι καθόλου εύκολο και προϋποθέτει αμέτρητες ώρες δουλειάς. Πολύ άγχος και θυσίες. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς το καλοκαίρι που μας πέρασε μίλησε στο podcast «Behind The Racquet» του συναθλητή του Νόα Ρούμπιν. Και περιέγραψε κάποια πράγματα και καταστάσεις, που συνέβησαν στον δρόμο προς την κορυφή.
«Το 2018 μπήκα στους πρώτους 15 της παγκόσμιας κατάταξης και ήμουν seeded στα Grand Slams. Τότε συνειδητοποίησα τι δυνατότητες είχα. Στην αρχή, απλά ταξίδευα με τον πατέρα μου. Τώρα ταξιδεύω με τον πατέρα μου, τη μητέρα μου και τα τρία αδέρφια μου. Είμαι η κύρια πηγή εισοδήματος για την οικογένεια» σημείωσε ο 22χρονο τενίστας.
Όμως μια τέτοια διαδρομή μόνο εύκολη δεν είναι. «Υπήρξε μια εποχή που δεν τα πήγαινα καλά. Άρχισα να παίζω στα Futures και αμφέβαλλα για τον εαυτό μου. Δεν ήμουν σίγουρος αν ήμουν αρκετά καλός για να παίξω επαγγελματικά» θυμάται ο Σ. Τσιτσιπάς. «Ένιωσα απομονωμένος. Δεν ήμουν σπίτι για να ξέρω τι συμβαίνει, επειδή ταξίδευα. Χρειαζόμουν υποστήριξη. Ο mental coach μου μοιράστηκε τη σοφία του και μου έδωσε έμπνευση. Τότε είπα στον εαυτό μου πως είχα αφιερώσει όλη μου τη ζωή στο τένις και δε γινόταν να τα παρατήσω. ‘Πρέπει να συνεχίσεις’. Παίζω τένις για να αποδείξω πως η χώρα μου έχει μια σπουδαία ιστορία και μπορεί να σημειώσει επιτυχίες» εξηγεί.
Όπως λέει ο ίδιος: «Το τένις είναι ένα πολύ εσωστρεφές άθλημα και αντιμετωπίζουμε τα πάντα μόνοι μας. Έχουμε μια ομάδα που μας ακολουθεί σε όλο τον κόσμο, αλλά έχω περάσει αμέτρητες νύχτες άυπνος και μόνος μου. Όλα τα ταξίδια και οι αγώνες προκαλούν πολύ άγχος και μεγάλωσα πολύ μοναχικά».
Μοναχικά είναι και τα επαγγελματικά ταξίδια για τον Σ. Τσιτσιπά: «Ήμουν εσωστρεφές παιδί, χωρίς πολλούς φίλους. Όταν άρχισα να παίζω στο tour, σκέφτηκα πως θα έκανα φιλίες, αλλά έγινε το αντίθετο. Οι περισσότεροι παίκτες είναι κλεισμένοι στους εαυτούς τους. Αισθάνομαι πως δεν θέλουν να κάνουν φιλίες, γιατί τότε κάποιος θα μάθει τα μυστικά τους και τα αδύναμα σημεία τους. Υποθέτω πως αντιμετωπίζουν με υπερβολική σοβαρότητα το όλο θέμα. Οι φίλοι θα κάνουν τα ταξίδια αυτά λιγότερο μοναχικά».
