αρχικηΟΙΚΟΝΟΜΙΑΈρευνα ΟΟΣΑ: Στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι δεν έχουν επαρκείς ψηφιακές δεξιότητες- Ποιοι είναι οι κίνδυνοι

Έρευνα ΟΟΣΑ: Στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι δεν έχουν επαρκείς ψηφιακές δεξιότητες- Ποιοι είναι οι κίνδυνοι

Μόνο λίγες χώρες (Βέλγιο, Δανία, Φινλανδία, Ολλανδία, Νορβηγία, Σουηδία) θεωρούνται ότι έχουν τις αναγκαίες ψηφιακές δεξιότητες και τα κατάλληλα συστήματα εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης, που τους επιτρέπουν να αξιοποιήσουν ευρέως και έγκαιρα τις δυνατότητες και προκλήσεις του ψηφιακού κόσμου. Από την άλλη, πολλές χώρες κρίνονται ότι υστερούν και μένουν πίσω.

Μεγαλύτερο θεωρείται ότι είναι το πρόβλημα σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Χιλή, η Ιταλία, η Λιθουανία, η Σλοβακία και η Τουρκία. Ο ΟΟΣΑ επισημαίνει ότι στην Ελλάδα τόσο οι εργαζόμενοι όσο και γενικότερα οι πολίτες συχνά έχουν ελλιπείς ψηφιακές δεξιότητες και γι’ αυτό τα συστήματα δια βίου μάθησης, τόσο τα επίσημα όσο και τα ανεπίσημα, πρέπει να ενισχυθούν σημαντικά για να διευκολύνουν την αναβάθμιση των ικανοτήτων και την απόκτηση νέων δεξιοτήτων, αναγκαίων στον μελλοντικό ψηφιακό κόσμο. Η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις χώρες όπου οι εργαζόμενοι αναμένεται μέσα στα επόμενα χρόνια να αντιμετωπίσουν σοβαρές αλλαγές στον τρόπο που γίνεται η δουλειά τους, λόγω του ψηφιακού μετασχηματισμού και της ευρύτερης χρήσης της τεχνολογίας. Η έκθεση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι στη χώρα μας αρκετοί εργαζόμενοι μπορεί να μην έχουν αποκτήσει τις αναγκαίες δεξιότητες για να ανταποκριθούν σε αυτή την πρόκληση στους χώρους εργασίας. Η Ελλάδα, η Τουρκία και η Χιλή αναφέρονται ως τρεις χώρες που υστερούν σημαντικά και έχουν μείνει πολύ πίσω, όσον αφορά τη χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) στην εργασία. Επιπλέον, η Ελλάδα ανήκει στην ομάδα των χωρών (μαζί με Ιταλία, Τουρκία, Χιλή, Σλοβενία και Ν.Κορέα), που έχουν μεγάλο ποσοστό εργαζομένων σε επαγγέλματα υψηλού κινδύνου για αυτοματοποίηση, άρα και για ανεργία. Ακόμη, η Ελλάδα αναφέρεται (μαζί με τη Χιλή) ως χώρες στις οποίες όχι μόνο οι εργαζόμενοι, αλλά γενικότερα ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν διαθέτουν βασικές ψηφιακές δεξιότητες, πράγμα που σημαίνει ότι είναι ανάγκη να προωθήσουν μια ευρύτερη πολιτική για την αναβάθμιση των ψηφιακών ικανοτήτων στο σύνολο του πληθυσμού τους.

Αλλά και στο πεδίο του ψηφιακού χάσματος πόλεων-υπαίθρου, π.χ. όσον αφορά την ευρυζωνική πρόσβαση στο διαδίκτυο, η Ελλάδα -μαζί με την Πορτογαλία, τη Χιλή και τη Λιθουανία- αναφέρεται ως χώρα με ανισότητα άνω του 10% αναφορικά με τη συνδεσιμότητα των αστικών και των αγροτικών νοικοκυριών. Όπως επισημαίνει η έκθεση, «τέτοιου είδους ψηφιακός αποκλεισμός είναι πιθανό να επιδεινώσει άλλες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες». Στον ΟΟΣΑ, ως κύρια αιτία για την έλλειψη πρόσβασης στο Ίντερνετ, κατά μέσο όρο το 43% των νοικοκυριών αναφέρουν την έλλειψη βασικών ψηφιακών δεξιοτήτων και γνώσεων, όπως πώς να χρησιμοποιούν μια ιστοσελίδα. Στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία, όπου πάνω από το ένα πέμπτο των νοικοκυριών ακόμη δεν έχουν σύνδεση στο διαδίκτυο, άνω του 70% αυτών των μη συνδεδεμένων νοικοκυριών αναφέρουν την έλλειψη ψηφιακού αλφαβητισμού ως βασική αιτία που δεν έχουν συνδεθεί στο Ίντερνετ. Καθώς το κόστος των συνδέσεων στο διαδίκτυο πέφτει συνεχώς, ολοένα περισσότερα νοικοκυριά στην Ελλάδα και σε μερικές ακόμη χώρες (Τουρκία, Λιθουανία) προβάλλουν ως δικαιολογία που δεν έχουν ακόμη σύνδεση στο Ίντερνετ, το ότι δεν έχουν ψηφιακές δεξιότητες για να το χρησιμοποιήσουν και να βρουν κάτι ενδιαφέρον ή χρήσιμο μέσω αυτού. Ο ΟΟΣΑ αναφέρει ότι η ψηφιοποίηση των οικονομιών απαιτεί από τους ανθρώπους να μπορούν να μαθαίνουν νέα πράγματα και να χρησιμοποιούν το Ίντερνετ για ολοένα περισσότερες και πιο πολύπλοκες εργασίες.

Σε χώρες όπως η Ολλανδία, η Νορβηγία και η Σουηδία πάνω από το 80% των κατοίκων ηλικίας 16 έως 64 ετών εκτελούν πλέον πολλές διαφορετικές και περίπλοκες εργασίες online (ηλεκτρονική τραπεζική, συναλλαγές με το Δημόσιο, δημιουργία ιστοσελίδων και ιστολογίων κ.α.). Αντίθετα στην Ελλάδα, στην Ιταλία και στην Πολωνία το ποσοστό των κατοίκων που κάνουν κάτι ανάλογο, είναι κάτω του 50%. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με την έκθεση, δεν αρκεί να υπάρχει καθολική πρόσβαση του πληθυσμού στο Ίντερνετ, αλλά πρέπει επίσης ο πληθυσμός να αξιοποιεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις ευκαιρίες της ψηφιοποίησης. «Αν η τεχνολογική αλλαγή συνεχίσει να επεκτείνει τον αριθμό και την πολυπλοκότητα των δραστηριοτήτων που οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν στην καθημερινή ζωή τους μέσω της χρήσης ψηφιακών εργαλείων, σε μερικές χώρες οι άνθρωποι είναι πιθανότερο να μείνουν πίσω», προειδοποιεί ο ΟΟΣΑ.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ

Αφήστε ένα σχόλιο

seven − 3 =