αρχικηΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣΕλαιόλαδο Αστάρτη: Η ιδέα που «γεννήθηκε» μέσα από μια αποτυχία

Ελαιόλαδο Αστάρτη: Η ιδέα που «γεννήθηκε» μέσα από μια αποτυχία

Σε αυτή την ιστορία, ο δρόμος προς την επιτυχία δεν ήταν εύκολος. Ο Χάρης Τζωρτζόπουλος, είναι σήμερα ιδρυτής της εταιρίας που παράγει το βιολογικό ελαιόλαδο Αστάρτη. Με έδρα τα Κύθηρα. Ωστόσο, όταν είχε πάει στο νησί το μακρινό 1997, αρχικά παρήγαγε κηπευτικά. Τότε που στα Κύθηρα, δεν υπήρχε καν ίντερνετ.

Η εν λόγω ιδέα απέτυχε, ο ίδιος όμως επέμεινε και δημιούργησε την νέα του επιχείρηση που διατηρεί μέχρι σήμερα. Πλέον, φτιάχνει μια ολόκληρη γκάμα από προϊόντα, ενώ γίνονται και εξαγωγές σε άλλες χώρες. Στη συνέντευξη που δίνει στο It’s Possible, γυρνά το χρόνο πίσω και θυμάται όλη την προσπάθεια μέχρι την επιτυχία. Εξηγεί γιατί βλέπει την κρίση ως ευκαιρία και παράλληλα δίνει τις δικές του συμβουλές προς τους νέους επιχειρηματίες.

Γιατί επιλέξατε το ελαιόλαδο ως κύριο «μοχλό» έτσι ώστε να δραστηριοποιηθείτε επιχειρηματικά;

To 1997 μετακόμισα στα Κύθηρα. Έχω καταγωγή από εκεί, αλλά και αγροτική γη. Σκεφτόμουν πώς να αξιοποιήσω αυτή τη Γη. Εγώ δεν είχα γεωργικό παρελθόν. Αρχικά δεν πήγα να ασχοληθώ με το λάδι, αλλά πήγα να παράξω κηπευτικά.

Ξεκίνησα να δραστηριοποιούμαι σε αυτό το κομμάτι τα πρώτα χρόνια, αλλά το project απέτυχε. Εκείνη την εποχή -αλλά ως ένα βαθμό και τώρα- τέτοια προϊόντα έρχονταν στο νησί από εμπόρους της Πελοποννήσου. Έτσι εγώ δεν μπορούσα να «σπάσω» αυτό το μοντέλο, σε τοπικό επίπεδο. Θα έπρεπε να έχω πολύ μεγάλες εκτάσεις γης και παραγωγή. Και να βγάζω μια γκάμα 10-12 διαφορετικών προϊόντων έτσι ώστε να μπορέσω να σπάσω το μονοπώλιο.

Από αυτή την ιστορία κατάλαβα καταρχήν ότι έπρεπε να βρω πελατολόγιο εκτός Κυθήρων. Αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να βρω ένα προϊόν που δεν είναι φθαρτό. Τα κηπευτικά είναι φθαρτά, έχουν μια ημερομηνία λήξης πολύ σύντομη.

Άρα λοιπόν από την αποτυχία του αρχικού μου πλάνου, έμαθα αυτά τα δύο σημαντικά πράγματα που με βοήθησαν ώστε να πετύχω στη συνέχεια. Για αυτό πρέπει να πούμε ότι ουσιαστικά δεν υπάρχουν αποτυχίες.

Κάπως έτσι, κατέληξα στην ιδέα με το ελαιόλαδο. Και βάσισα την επιχειρηματική μου δραστηριότητα κυρίως σε αυτό.

Δημιουργήσατε την επιχείρηση σας το 2000. Ποιες είναι οι διαφορές που βλέπετε, ανάμεσα στις «καλές εποχές» και το τώρα;

Προσωπικά μπορώ να πω ότι δεν έχω γνωρίσει καλές εποχές. Διότι εκείνη την περίοδο εγώ έστηνα την επιχείρηση μου. Από τη δική μου εμπειρία, τώρα μπορώ να πω ότι κινούμαι πιο εύκολα επιχειρηματικά. Την περίοδο κοντά στο 2000-01, είχε πολύ πίστωση το όλο πράγμα, στο εμπορικό κομμάτι. Όταν λοιπόν μια μικρή επιχείρηση ξεκινά τη λειτουργία της, δεν μπορεί να δίνει προϊόντα επί πιστώσει.

Τώρα η αγορά ξεκαθάρισε και ως επιχειρηματίας θα δώσεις προϊόντα με πίστωση μόνο σε ανθρώπους που εμπιστεύεσαι. Το μεγαλύτερο κομμάτι της δουλειάς γίνεται με μετρητά. Και η Αστάρτη μπορεί να λειτουργεί καλύτερα.

Επίσης, σε σχέση με το 2000, τώρα υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός. Πολλές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται ειδικά στο ελαιόλαδο. Και πολλές από αυτές είναι μάλιστα αξιόλογες προσπάθειες. Ο αυξημένος ανταγωνισμός μπορεί να σε δυσκολέψει ως ένα βαθμό. Από την άλλη είναι και καλό, γιατί για να λειτουργήσει ένα μαγαζί χρειάζεται «πιάτσα». Ένα μπαρ μόνο του, είναι δύσκολο να προσελκύσει τους πελάτες. Χρειάζονται πολλά μπαρ το ένα δίπλα στο άλλο, για να πάει ο κόσμος.

exclusive-250mlΜπορούν τα ελληνικά παραδοσιακά προϊόντα να πρωταγωνιστήσουν σε ξένες χώρες; Ποια είναι η εικόνα που έχετε με βάση την εμπειρία σας.

Το να πρωταγωνιστήσουν είναι μεγάλη κουβέντα. Να έχουν ένα κομμάτι της αγοράς σίγουρα μπορούν. Αν κάνουμε τώρα καλές δουλειές, αυτό το πράγμα θα βοηθήσει και άλλους ανθρώπους που θα δραστηριοποιηθούν επιχειρηματικά, σε βάθος 20ετιας.

Βλέπουμε ότι τώρα γίνονται κινήσεις και ανοίγουν νέες αγορές. Αυτή τη στιγμή, όσες επιχειρήσεις πχ στο κομμάτι του ελαιολάδου έχουν μείνει, κάνουν σοβαρή δουλειά. Αν αυτές οι εταιρίες συνεχίσουν και καταφέρουμε να έχουμε για παράδειγμα ένα μερίδιο 5% σε κάποιες αγορές, αυτό σε μια 20ετία θα έχει γίνει πολύ μεγαλύτερο. Αν υπάρχει βέβαια συνέπεια από την πλευρά των επιχειρήσεων. Γιατί βλέπουμε και «διάττοντες αστέρες».

Προσωπικά δραστηριοποιούμαι στην αγορά περίπου 20 χρόνια. Ήμουν 22 χρονών όταν ξεκίνησα, έκανα αρχικά τους πειραματισμούς μου και στα 25 δημιούργησα την Αστάρτη.

Στην Ελλάδα βλέπουμε βέβαια, ότι άνθρωποι 22 ή 26 χρονών θεωρούνται «μικροί» για να ξεκινήσουν μια επιχείρηση.

Αυτό πρέπει να το προσπεράσουν οι νέοι. Είναι θέμα εκπαίδευσης της κοινωνίας. Στην Αμερική, υπάρχει για παράδειγμα, ένας επιχειρηματίας 16 χρονών. Ο οποίος τι κάνει; Σχεδιάζει τα παιχνίδια που θα ήθελε. Τι ποιο όμορφο από αυτό. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος τώρα έχει δύο επιχειρήσεις.

Δεν καταλαβαίνω δηλαδή, γιατί οι πολιτικοί μας πρέπει να είναι 60αριδες, οι επιχειρηματίες να ξεκινούν στα 40 και πάει λέγοντας. Στο ότι έχει δημιουργηθεί αυτή η νοοτροπία φταίει το σύστημα εκπαίδευσης και η ελληνική οικογένεια που είναι υπερπροστατευτική κάποιες φορές.

Επίσης, το να ξεκινήσει κάποιος μια επιχείρηση, δεν έχει να κάνει μόνο με τα χρήματα. Το θέμα είναι να θες. Πλέον υπάρχουν και χρηματοδότες που πιθανόν να επενδύσουν σε εσένα. Παλιά δεν υπήρχαν αυτά.

Σε παλαιότερη συνέντευξη σας έχετε δηλώσει ότι «η κρίση είναι ευκαιρία». Ποια είναι τα «σημάδια» που έχετε δει και καταλήξατε σε αυτό το συμπέρασμα;

Καταρχήν θεωρώ ότι η κρίση μας έχει σηκώσει από τον καναπέ. Αυτή η κατάσταση μας αφύπνισε σαν κράτος. Επίσης, η νέοι ψάχνονται περισσότερο. Είναι δεδομένο ότι οι γονείς δεν μπορούν να βοηθήσουν σε τέτοιο βαθμό όπως παλιότερα. Άρα θέλοντας και μη, πρέπει να δραστηριοποιηθείς για να κάνεις κάτι.

Με την κρίση, πολλοί Έλληνες έχουν φύγει στο εξωτερικό. Ωστόσο, διάβαζα πρόσφατα ένα άρθρο στην «Καθημερινή» που έλεγε ότι η αλλαγή θα έρθει από έξω. Δηλαδή, θα έρθει από ανθρώπους που φύγανε μέσα στην κρίση, απέκτησαν εμπειρίες και οι οποίοι θα επιστρέψουν κάποια στιγμή και θα δημιουργήσουν στην Ελλάδα. Αν φυσικά καταφέρει να τους αξιοποιήσει η χώρα μας.

Παράλληλα, αυτή την περίοδο γίνεται και ένα «ξεσκαρτάρισμα» στην αγορά. Κάποιοι οι ποίοι δεν λειτουργούσαν σωστά, φεύγουν από την αγορά. Για παράδειγμα, πριν την κρίση είχαμε γεμίσει με μαγαζιά βιολογικών προϊόντων. Κάθε γειτονιά είχε κι από ένα. Δεν ήταν δυνατό η ελληνική αγορά να «σηκώσει» τόσα τέτοια μαγαζιά. Πολλά από αυτά έχουν κλείσει σήμερα. Ακόμα και αυτός που κλείνει το μαγαζί βέβαια, έχει πάρει κάποιες χρήσιμες εμπειρίες, όπως είπαμε πιο πριν.

foto13

Εσείς ως επιχείρηση πως κινήστε εν μέσω κρίσης;

Καταρχήν, θεωρώ ότι η αγορά των βιολογικών τροφίμων έχει ωριμάσει πλέον. Από εκεί και πέρα, εμείς αυτή τη στιγμή εκτός από το ελαιόλαδο, φτιάχνουμε παξιμάδια, αλάτι, σαπούνια και στο προσεχές μέλλον θα βγάλουμε νέα προϊόντα.

Στις εξαγωγές, επειδή ακριβώς ανοίγουν νέες αγορές και ψάχνονται για ελληνικά προϊόντα, είναι πιο εύκολο να κινηθείς. Πλέον, υπάρχει επίσης το διαδίκτυο και τα Social Media. Έτσι μπορείς να προωθήσεις τα προϊόντα σου πολύ πιο εύκολα. Σκεφτείτε ότι όταν εγώ πήγα στο νησί την περίοδο του 1997, δεν υπήρχε καν ίντερνετ εκεί. Μετά από περίπου 1 χρόνο δώσανε γραμμές.

Σε ότι αφορά τις εξαγωγές, βλέπουμε ενδιαφέρον περισσότερο από τις ΗΠΑ και την Κίνα. Στην περίπτωση της Κίνας βέβαια, πρέπει να έχεις και τη δυνατότητα να καλύψεις τη ζήτηση. Άρα δύσκολο για έναν μικροπαραγωγό να πάει σε μια τόσο μεγάλη αγορά. Χρειάζονται συγκεκριμένες κινήσεις. Πρέπει κι εσύ ως επιχειρηματίας να αποφασίσεις ποιος είναι ο δρόμος σου.

Τι θα συμβουλεύατε τους νέους επιχειρηματίες;

Εάν τελικά θέλεις να κάνεις κάτι, δεν υπάρχει συνταγή. Πρέπει να το κάνεις. Δεν θα το πράξει κάποιος άλλος για εσένα. Εσύ πρέπει να το κάνεις.

Χρειάζεται οι νέοι επιχειρηματίες να είναι τολμηροί και να μην φοβηθούν την ενδεχόμενη αποτυχία. Άλλωστε και η αποτυχία είναι μέσα στο παιχνίδι. Σίγουρα όλοι θέλουμε να βλέπουμε τα success stories, αλλά πίσω από αυτά υπάρχει και αρκετή αποτυχία. Μέχρι να έρθει η επιτυχία. Τελικά, αν πρώτα δεν αποτύχεις, ίσως δεν έχεις μάθει και τίποτα.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ

Αφήστε ένα σχόλιο

20 + six =