Ο αρχιτέκτονας Ιωάννης Εξάρχου σχεδίασε αυτό το μίνιμαλ σπίτι διακοπών ανακατασκευάζοντας έναν εγκαταλελειμμένο στάβλο 100 ετών στην ύπαιθρο της Τήνου. Το καλοκαιρινό καταφύγιο που απολαμβάνει την θέα στα γύρω βουνά και την κοιλάδα, διατηρεί ένα αρχέγονο στοιχείο και δίνει τη μοναδική αίσθηση του σπηλαίου στο χώρο. Η αρχική πέτρινη δομή κτίσματος έμεινε άθικτη και οι παρεμβάσεις περιορίστηκαν στο αφαιρετικής αισθητικής εσωτερικό.
Η πρόταση για το απλό ύφος της κατοικίας προήλθε από τον πελάτη ο οποίος επιθυμούσε την διαμόρφωση ενός εγκαταλελειμμένου κελύφους προοριζόμενο αρχικά για την στέγαση ζώων, σε χώρο κατοίκησης. Βασική αρχή ήταν να μην διαταραχτεί καθόλου η περίτεχνη λίθινη κατασκευή όσο και η μορφή της. Η πλαστικότητα του σπηλαιώδους εσωτερικού και η κατάνυξη που προκαλούσε ο χώρος όφειλαν να διαφυλαχτούν στο ακέραιο. Έτσι προς αυτήν την κατεύθυνση ακολουθήθηκε μία ενδιαφέρουσα διαδικασία συγχώνευσης και αποδόμησης λειτουργικών τμημάτων που θα απάρτιζαν την μελλοντική κατοικία.
Το εσωτερικό είναι σίγουρα εντελώς διαφορετικό από τη μέση αντίληψη για την εικόνα ενός εξοχικού. Όπως σημειώνει η LIFO, το λίθινο κτίσμα αποτελείται από τρεις χώρους: από έναν μακρόστενο στον οποίο εγκαθίσταται το χρηστικό σκέλος των λειτουργιών ο οποίος συνδέεται με προθάλαμο. Οι δύο αυτοί χώροι σε διάταξη «Γ», περικλείουν έναν τρίτο χώρο σχηματίζοντας μία περίπου τετράγωνη κάτοψη, σε κατώτερη στάθμη στον οποίο αποδίδεται η λειτουργία της ανάπαυσης. Η διάταξη ολοκληρώνεται με την διαμόρφωση της αυλής, τον παραδοσιακό ξυλόφουρνο και την εξωτερική πρόσβαση.
