αρχικηΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΠως είναι να «τρέχεις» το digital project σου μέσα από μια καφετέρια, με μόνο εργαλείο ένα laptop | Του Γιάννη Μπελεγρίνη

Πως είναι να «τρέχεις» το digital project σου μέσα από μια καφετέρια, με μόνο εργαλείο ένα laptop | Του Γιάννη Μπελεγρίνη

Το σημείωμα της ΔΕΗ ήταν ξεκάθαρο: Την Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου σε ένα κομμάτι της περιοχής μου (την Καλλιθέα), θα γινόταν διακοπή ρεύματος. Για πόσο χρονικό διάστημα; Για 10 ολόκληρες ώρες. Από τις 7:30 ως της 17:30. Μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, άρχισαν οι πρώτες σκέψεις.

«Και τώρα τι κάνουμε;». Εδώ σημειώστε, ότι όλο αυτόν τον καιρό, «τρέχω» μόνος μου το It’s Possible, στο κομμάτι του περιεχομένου. Ότι διαβάζετε περνά από εμένα, με ότι θετικά και αρνητικά συνεπάγεται αυτό. Αφού για να διαχειριστείς μόνος ένα ενημερωτικό site, θέλει σίγουρα πολύ κόπο και… ατελείωτα ωράρια.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν, προέκυψε ένα σημαντικό πρόβλημα. Δεν γινόταν το site να μείνει χωρίς ροή ειδήσεων, για 10 ολόκληρες ώρες. Μια πιθανή λύση, την οποία έχω δοκιμάσει ξανά στο παρελθόν, θα ήταν η εργασία από κάποιο ίντερνετ καφέ. Όμως υπάρχουν αρκετά αρνητικά. Καταρχήν, εκεί έχεις χρονοχρέωση από τη στιγμή που κάτσεις, άρα δεν μπορείς να είσαι πολύ ελαστικός. Επίσης, δεν δουλεύεις από το δικό σου PC, που το γνωρίζεις σαν την παλάμη του χεριού σου (και έχεις αποθηκεύσει εκεί όλους τους passwords σου). Και κάτι ακόμα: Στα ίντερνετ καφέ πιθανότατα δεν θα βρεις και το καλύτερο περιβάλλον για να εργαστείς. Συνήθως υπάρχει υπερβολική φασαρία και αν είσαι άτυχος να πέσεις και δίπλα σε κάποια μεγάλη παρέα, μάλλον δεν θα υπάρξει στιγμή ησυχίας στον χώρο.

Κάπως έτσι λοιπόν, είπα να πειραματιστώ με ένα άλλο μοντέλο εργασίας: Να πάρω το laptop μου και να πάω σε μια καφετέρια. Ξεκινώντας να δουλεύω από εκεί. Είναι κάτι που έχει τύχει να το κάνω στο παρελθόν, αλλά για πολύ μικρά χρονικά διαστήματα. Τώρα όμως θα ήταν η πρώτη φορά που θα το έκανα για πολλές συνεχόμενες ώρες και δουλεύοντας πάνω σε ένα συγκεκριμένο project.

Επέλεξα να πάω στα Starbucks της Νέας Σμύρνης. Αυτή ήταν βέβαια μια επιλογή που βόλευε εμένα γεωγραφικά. Ο καθένας μπορεί να επιλέξει ότι επιθυμεί. Παρένθεση: Αλήθεια, ποιες είναι οι ιδανικές καφετέριες στην Αττική για να εργαστείς σαν άλλος… ψηφιακός νομάς; Αν έχετε κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις, μπορείτε να τις παραθέσετε στα σχόλια κάτω από το άρθρο.

Επιστρέφουμε όμως στο θέμα μας. Μπαίνοντας στην καφετέρια, κάπου στις 9:00 το πρωί, διαπίστωσα ότι ήδη υπήρχαν εκεί αρκετοί άλλοι άνθρωποι νεαρής ηλικίας, με laptop ή tablet, οι οποίοι επίσης εργάζονταν. Ωραία λέω, δεν θα είμαι ο μόνος που το κάνει. Η συνέχεια με εξέπληξε ακόμα περισσότερο: Σταδιακά άρχισαν να φτάνουν πολλά άτομα, είτε μόνοι, είτε σε μικρές παρέες, τα οποία έρχονταν για να εργαστούν μέσα από την καφετέρια. Ενώ την ίδια στιγμή, αρκετοί φοιτητές και φοιτήτριες έκαναν τις εργασίες τους εντός του ίδιου χώρου. Ένα περιβάλλον που μπορώ να πω ότι μου έκανε εξαιρετικά θετική εντύπωση. Δεν περίμενα να υπάρχει τόσο «επαγγελματικό χρώμα» και δημιουργικότητα τριγύρω.

Υπήρχαν και αρνητικά. Σε κάποια στιγμή, ήρθε ακριβώς δίπλα  και έκατσε μια παρέα από 5 αγόρια. Πρέπει να ήταν περίπου 15-16 χρονών. Και όπως καταλαβαίνετε, σε αυτή την ηλικία τα αγόρια δεν κάθονται και πολύ ήσυχα στις καφετέριες. Σε εκείνο το χρονικό διάστημα, το κλίμα έγινε αρκετά θορυβώδες. Κατανοητό όμως. Μη ξεχνάμε ότι και εμείς τα ίδια κάναμε κάποτε. Ένα άλλο πιθανό μειονέκτημα αν αποφασίσεις να εργαστείς από καφετέρια, είναι να μην έχει καλό Wifi το μαγαζί. Αν πέσεις σε μια τέτοια περίπτωση, είναι πολύ δύσκολο να δουλέψεις όπως θέλεις. Στη δική μας ιστορία, δεν υπήρξε τέτοιο πρόβλημα πάντως. Κάτι άλλο που θέλει προσοχή (αν και μοιάζει αυτονόητο), είναι η επιλογή της καφετέριας κοιτώντας το αν αυτή είναι κοντά από τη «βάση» σου. Αναμφίβολα, αυτό το μοντέλο γίνεται αρκετά πιο δυσλειτουργικό, αν εσύ μένεις στο Φάληρο, και το μαγαζί που θα πας, βρίσκεται στο Μαρούσι. Άρα λοιπόν πρέπει να εξετάσεις τις κοντινές σου επιλογές.

Τελειώνοντας χτες την δουλειά από την καφετέρια της Νέας Σμύρνης, νωρίς το απόγευμα, έρχεται το απλό ερώτημα: «Και τώρα, θα το ξανά έκανες;». Η απάντηση είναι ένα μεγάλο «ναι». Πρώτον, έχει τη δική του «μαγεία», να εργάζεσαι για το digital project σου από διαφορετικά μέρη. Κάτι που στα παλιότερα χρόνια, σίγουρα δεν μπορούσε να γίνει. Και είναι επίσης σίγουρο, ότι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον, από το να δουλεύεις μόνιμα κλεισμένος μέσα στους 4 τοίχους του σπιτιού ή του γραφείου σου. Δεύτερον -αν κάνεις και σωστή επιλογή καφετέριας- θα δεις κι άλλα ενδιαφέροντα άτομα να εργάζονται δίπλα σου ή στο απέναντι τραπέζι.

Και σκέψου ότι όλη αυτή η καθημερινή ιστορία η οποία εκτυλίχτηκε χτες, ξεκίνησε από ένα τυχαίο γεγονός. Σημαντικό λάθος. Για να τα λέμε όλα. Δεν πρέπει να αφήνουμε τα πράγματα να πηγαίνουν στην τύχη…

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ

Αφήστε ένα σχόλιο

fourteen − 12 =