Η εικονική πραγματικότητα ξεφεύγει από την ψυχαγωγία και την εκπαίδευση και αποκτά νέες διαστάσεις εφαρμογής που ξεπερνούν κάθε φαντασία σε διάφορους τομείς της υγείας. Το ασφαλές τρισδιάστατο περιβάλλον που προσφέρει η νέα τεχνολογία της εμβύθισης χρησιμοποιείται πλέον από τους ειδικούς ως πολύτιμο «εργαλείο» ενάντια στην κατάθλιψη, στο σύνδρομο μετατραυματικού στρες και στις φοβίες, ενώ νέες μελέτες αποκαλύπτουν την αποτελεσματικότητά του στην αντιμετώπιση μιας σειράς παθήσεων, τόσο νοητικών όσο και σωματικών.
Όπως σημειώνει το Βήμα, οι χρήστες φορούν τις μάσκες τους και ταξιδεύουν από την άνεση του καναπέ τους σε ειδυλλιακά τοπία τονώνοντας την ψυχική τους υγεία, οι λάτρεις της γυμναστικής γίνονται… Σούπερμαν, οι γονείς μπορούν να συναντήσουν το παιδί τους πριν από τη γέννησή του και άτομα με κινητικά προβλήματα στέκονται και πάλι στα πόδια τους!
Ως τώρα συσχετίζαμε την εικονική πραγματικότητα με την ψυχαγωγία, την εκπαίδευση και το gaming. Πέρα από ατελείωτες ώρες διασκέδασης και μάθησης όμως, τα αληθοφανή περιβάλλοντα 360 μοιρών θα μπορούσαν κατά τους επιστήμονες να προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στην αντιμετώπιση μιας σειράς προβλημάτων υγείας υπό μορφήν προηγμένων θεραπειών ή εικονικών… υπερήχων.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας χαρακτήρισε το 2017 «έτος εικονικής πραγματικότητας». Πριν από μερικές ημέρες η 19χρονη πλέον Σάνον Μακί αποκάλυψε στο ραδιόφωνο του BBC πώς η θεραπεία εικονικής πραγματικότητας της έμαθε και πάλι να περπατάει, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Στα 17 της και ενώ βρισκόταν στο τέλος του κύκλου ακτινοβολιών της, στο πλαίσιο της αντικαρκινικής της θεραπείας για την αντιμετώπιση ενός όγκου στον εγκέφαλο, η Μακί έπαθε εγκεφαλικό, με αποτέλεσμα να καθηλωθεί σε αναπηρικό αμαξίδιο. Οι γιατροί τής πρότειναν σε συνδυασμό με την παραδοσιακή φυσικοθεραπεία να ξεκινήσει θεραπεία εικονικής πραγματικότητας στο Κέντρο Κακώσεων Εγκεφάλου και Σπονδυλικής Στήλης (Brain and Spinal Injury Center – BASIC).
Πρόκειται για ένα σύστημα που αποτελείται από έναν ειδικό ιμάντα που αγκαλιάζει και κρατάει το σώμα του ασθενούς, μια σειρά από αισθητήρες και έναν διάδρομο, μπροστά από τον οποίο υπάρχει μια γιγαντοοθόνη. «Μπήκα λοιπόν σε μια διαδικασία να παίζω παιχνίδια που απαιτούσαν τη σωματική μου δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να χτίζω σιγά-σιγά και πάλι τα πόδια μου» δήλωσε στη ραδιοφωνική συνέντευξή της η Μακί. «Θεωρώ ότι η εικονική πραγματικότητα με βοήθησε πάρα πολύ. Αν δεν είχα τολμήσει τη θεραπεία αυτή, δεν θα ήμουν εκεί που είμαι σήμερα».
